Ο Κρητικός και ο σκύλος ράτσας...

Σκύλος Αλάσκας...Ένας Ελληνοαμερικανός επισκέπτεται τον αδερφό του, βοσκό στην Κρήτη. Έχει μαζί του κι ένα σκύλο ράτσας Αλάσκας. Τον βλέπει ο βοσκός και τρελαίνεται.

- Άσε μου ρε αδερφέ το σκύλο εδώ, εγώ θα τον έχω, μη στάξει και μη βρέξει!

- Ναι! του λέει κι ο ξενιτεμένος αλλά θέλω να ζει σαν ...άνθρωπος! Εμείς στην Αμερική είμαστε πολύ φιλόζωοι!

- Να μην στεναχωριέσαι! Στη μάντρα ή στο σπίτι θα τον έχω πάντα μαζί μου και μόνο κρέας και γάλα θα τρώει! Με τα πολλά λύγισε ο Αμερικάνος στη θέληση του αδερφού του. Περνάνε δέκα χρόνια, μοιραία πεθαίνει ο σκύλος. Τηλεφωνά ο βοσκός στον αδερφό του, και παίρνει την απάντηση.

- Α!! είπαμε σαν άνθρωπος! θα τον κηδεύσεις χριστιανικά.

- Μα γίνονται αυτά τα πράγματα;

- Πες το στον παπά του χωριού να το κάνει!

Πάει ο βοσκός στον παπά του λέει ότι θέλει χριστιανική κηδεία για το σκύλο και του λέει ο παπάς:

- Σήφη, την τσικουδιά να την λιγοστέψεις! ήντα ναι αυτά που μου ζητάς!

 

- Μα ο αδερφός μου λέει... παίρνει στο κινητό και μιλά με τον αδερφό του.

- Δώσε μου τον παπά λέει εκείνος: Έλα παπα-Λάμπρο με ακούς; δυόμισυ χιλιάδες δολάρια σου στέλνω για την κηδεία του σκύλου αλλά να γίνει όπως πρέπει! εντάξει;

- Εντάξει! Εντάξει!..

Κλείνει το κινητό ο παπάς και λέει του Σήφη.

- Καλά ρε κουμπάρε! γιατί δεν μου λες από την αρχή ότι ο σκύλος σου... ήταν Ορθόδοξος.