ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ-ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ-ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Το «σήμα - κατατεθέν» της Πίζας. Πρόκειται για το καμπαναριό του καθεδρικού ναού της ιστορικής πόλης της Ιταλίας, που είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Η κλίση του αρχικά κατά 5,5 μοίρες, εξαιτίας της καθίζησης του εδάφους, το κατέστησε ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα αξιοθέατα του κόσμου. Ολόκληρη η Πλατεία της Πίζας (Piazza del Duomo), που περιλαμβάνει την εκκλησία, το βαπτιστήριο και το καμπαναριό, ανακηρύχθηκε το 1987 από την ΟΥΝΕΣΚΟ ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς.

Το οικοδόμημα, από πέτρα και μάρμαρο, είναι κυλινδρικό. Αποτελείται από 8 ορόφους με 296 σκαλιά κι έχει ύψος 55,86 μέτρα. Η πρωτοβουλία για την ανέγερσή του ανήκει σε μία πλούσια χήρα της Πίζας, τη δόνα Μπέρτα ντι Μπερνάρντο, η οποία διέθεσε το πρώτο χρηματικό ποσό (60 σόλδια) στις 5 Ιανουαρίου 1172. Ένα χρόνο αργότερα, στις 9 Αυγούστου 1173, τέθηκε ο θεμέλιος λίθος και πέντε μέρες αργότερα ξεκίνησαν οι εργασίες, που ολοκληρώθηκαν 199 χρόνια αργότερα, το 1372. Για πολλά χρόνια πιστευόταν ότι οι αρχιτέκτονες του οικοδομήματος ήταν τα αδέλφια Γκουλιέλμο και Μπονάνο Πιζάνο. Πρόσφατες μελέτες, όμως, υποστηρίζουν ότι αρχιτέκτονας του Πύργου της Πίζας είναι ο Ντιοτισάλβι.

Ο ωχταώροφος Πύργος της Πίζας άρχισε να γέρνει όταν οι εργάτες έχτιζαν τον τρίτο όροφο, πέντε χρόνια μετά την έναρξη των εργασιών. Η αιτία είναι η σύσταση του εδάφους που δεν αντέχει τέτοια βαριά οικοδομήματα, καθώς στα θεμέλια του Πύργου υπάρχει υδάτινο υπέδαφος. Το 1350 τοποθέτησαν το καμπαναριό. Οι εργασίες όμως διακόπηκαν πολλές φορές. Οι λόγοι δεν ήταν μόνο η κλίση του Πύργου, αλλά και οι πόλεμοι της Πίζας με τη Γένοβα και τη Φλωρεντία. Το 1838 ξεκίνησαν προσπάθειες διατήρησης του μνημείου, με τις οποίες αφαιρέθηκε η βάση του κτιρίου και απομακρύνθηκαν τα νερά.

Η κλίση του οικοδομήματος προς τα ανατολικά, δεν έπαψε να μεγαλώνει στους επόμενους αιώνες. Ήδη, κατά τον 19ο αιώνα αναλήφθηκαν προσπάθειες για την υποστήριξη του οικοδομήματος και για την ελάφρυνσή του αφαιρέθηκαν οι δύο βαριές καμπάνες που βρίσκονταν στον υψηλότερο όροφο. Στις 27 Φεβρουαρίου 1964, η ιταλική κυβέρνηση ζήτησε διεθνή βοήθεια για την αποφυγή κατάρρευσής του. Ζήτησε, όμως, να διατηρηθεί η κλίση του, που έπαιζε κομβικό ρόλο στην τουριστική βιομηχανία της περιοχής.

Το 1992 τοποθέτησαν στο εσωτερικό του ηλεκτρονικά όργανα, που παρακολουθούσαν τις κινήσεις του με κάθε λεπτομέρεια. Στην συνέχεια, εντόπισαν πως ο Πύργος όχι απλά έγερνε αλλά και περιστρεφόταν. Γι’ αυτό και τοποθέτησαν στη βόρεια πλευρά αντίβαρο 600 τόνων. Όμως μετά από μερικά χρόνια ο Πύργος υποχώρησε και χρειάστηκε πάρα πολλές εργασίες ώστε να «σωθεί».

Ύστερα από μελέτες δύο και πλέον δεκαετιών, στις 7 Ιανουαρίου 1990 ξεκίνησαν οι εργασίες υποστήριξης του οικοδομήματος. Ο Πύργος έκλεισε για το κοινό και ξανάνοιξε στις 15 Δεκεμβρίου 2001, με τη λήξη των εργασιών. Η κλίση του μειώθηκε στις 3,99 μοίρες και ειδικοί έκριναν ότι θα παραμείνει σταθερός και ασφαλής για τα επόμενα 300 χρόνια.

Το συνολικό κόστος των εργασιών ήταν 27.000.000 ευρώ. Πλέον ο Πύργος και τα 296 σκαλιά του είναι ανοιχτά στο κοινό.

Η κλίση του πύργου φθάνει τις 5,5 μοίρες που σημαίνει ότι η κορυφή του κατακόρυφου άξονά του έχει μετακινηθεί οριζόντια περίπου τα 5,38 μέτρα.

ΠΗΓΕΣ:

• http://www.sansimera.gr/articles/961#ixzz41fotOlkg
• http://frapress.gr/2014/12/mistirio-tou-pirgou-tis-pizas
• https://el.wikipedia.org/wiki/Πίζα