ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ-ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ-ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Ένας Μαθηματικός, ένας Βιολόγος και ένας Φυσικός καθόταν σε ένα τραπεζάκι σε γνωστή καφετέρια του Ηρακλείου, έπιναν καφέ, συζητούσαν και παρατηρούσαν ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο εκεί απέναντι.

Ξαφνικά βλέπουν 2 άτομα να μπαίνουν μέσα στο κτίριο και μετά από λίγη ώρα βλέπουν 3 άτομα να βγαίνουν έξω.

Τότε λέει ο Φυσικός με ύφος: Η μέτρηση δεν ήταν ακριβής.

Τον κοιτάζει ο Βιολόγος όλο απορία και υποθέτει ότι: Μάλλον θα αναπαράχθηκαν.

Και ο Μαθηματικός με ψιλο-αδιάφορο ύφος λέει: Αν μπει ακόμη ένα άτομο μέσα, το κτίριο θα αδειάσει.

Ο Ψαραντώνης (Αντώνης Ξυλούρης) είναι ένας από τους πιο γνωστούς κρητικούς λυράρηδες. Γεννήθηκε το 1942 στα Ανώγεια Μυλοποτάμου Ρεθύμνου Κρήτης και είναι αδελφός του Νίκου Ξυλούρη και του Γιάννη Ξυλούρη.

Ο ίδιος είναι μια ξεχωριστή μορφή της κρητικής μουσικής, διαθέτει μία φωνή με ιδιαίτερη χροιά και προσωπικό ύφος στο παίξιμο της λύρας και των άλλων παραδοσιακών οργάνων.

Έμαθε μουσική δίπλα στο μεγαλύτερο αδελφό του τον Νίκο από πολύ μικρός. Για πρώτη φορά έπαιξε σε γάμο σε ηλικία 13 ετών και πολύ γρήγορα απέκτησε φήμη παίζοντας σε γιορτές και πανηγύρια σε διάφορα μέρη και χωριά της Κρήτης.

Το 1964 ηχογράφησε τον πρώτο του δίσκο 45 στροφών. Μέχρι σήμερα έχει εκπροσωπήσει πολλές φορές την Ελλάδα σε φεστιβάλ του εξωτερικού.

Ο Ψαραντώνης φημίζεται για τις έξυπνες ατάκες του. Παραθέτουμε λοιπόν εδώ ένα δείγμα των λόγων του...

Ήταν μια φορά μια κοπέλα και πάει στον Ψαραντώνη με το τσιγάρο στο χέρι και του λέει:
- Μ΄ ανάβεις;
Και της απαντάει εκείνος:
- Όχι μπρε, λυράρης.

Το παρακάτω πρόβλημα αποδίδεται στον μαθηματικό D. Hilbert και το περιγράφει γλαφυρά, ο G. Gamow (1961) στο εξαιρετικό βιβλίο του με τίτλο: «One, Two, Three,...Infinity: Facts and speculations in science».

Ένα ζεστό καλοκαιρινό βράδυ ένας ταξιδιώτης μπαίνει στο Ξενοδοχείο «Το Άπειρο». Το ξενοδοχείο αυτό διαθέτει μια απειρία δωματίων.

- Ατύχησες μεγάλε, aπαντάει ευγενέστατα ο ξενοδόχος, είμαστε γεμάτοι.

Ο ξενοδόχος προσθέτει:

- Περίμενε λίγο, έχω μια ιδέα που θα μου επιτρέψει να σε φιλοξενήσω.

Όταν όλοι οι ένοικοι του ξενοδοχείου ξυπνήσουν και μαζευτούν στο εντευκτήριο, θα παρακαλέσω τον καθένα να μετακομίσει στο δωμάτιο με νούμερο που βρίσκεται στην αμέσως επόμενη θέση από το δικό του νούμερο δωματίου.

Δηλαδή ο ένοικος του δωματίου 1 θα πάει στο δωμάτιο 2, αυτός του 2 θα πάει στο δωμάτιο 3, αυτός του 3 στο δωμάτιο 4, αυτός του ν στο δωμάτιο ν+1, κ.τ.λ. μέχρι το άπειρο.

Ορίστε η λύση, λέει ο ξενοδόχος δίνοντας στον επισκέπτη το κλειδί του δωματίου 1.

Την επόμενη νύχτα φτάνει στο ξενοδοχείο ένα λεωφορείο. Ένα ιδιαίτερο λεωφορείο που περιέχει έναν άπειρο αριθμό επιβατών. Αλλά το ξενοδοχείο «Το Άπειρο» ήταν ακόμη γεμάτο. Ο ξενοδόχος επιλύει αυτό το νέο πρόβλημα με τον εξής τρόπο:

Ήταν κάποτε μια γριά γυναίκα, η οποία στη ζωή της δεν είχε κάνει κανένα καλό. Όταν πέθανε, ο άγγελός της την πήγε στο θρόνο του Θεού, μα στο βιβλίο των πράξεών της δεν υπήρχε καμία καλοσύνη κι έτσι ο δρόμος της ήταν για την κόλαση.

Ο άγγελός της στενοχωρήθηκε αφάνταστα. Αναζήτησε στις πιο κρυφές σημειώσεις του βιβλίου του καθενός, μήπως και βρει κάποια καλή πράξη ώστε ο Θεός που είναι γεμάτος αγάπη να την πάρει στον Παράδεισο.