Η Άδεια Βάρκα

Ένας σοφός γέρος ο Λιν Τσι, συνήθιζε να λέει την παρακάτω ιστορία από την περίοδο που ήταν νέος...

Όταν ήμουν νέος, ήμουν ενθουσιασμένος με την κωπηλασία. Είχα μια μικρή βάρκα, και πήγαινα στη λίμνη μόνος μου. Έμενα εκεί για ώρες ολόκληρες. Κάποτε, μια όμορφη νύχτα, έτυχε να διαλογίζομαι στη βάρκα μου με κλειστά μάτια. Τότε μια άλλη βάρκα ακολουθώντας το ρεύμα πλησίασε και χτύπησε τη βάρκα μου. Τα μάτια μου ήταν κλειστά, αλλά κατάλαβα ότι κάποιος με τη βάρκα του χτύπησε τη δική.

Η Άδεια Βάρκα
Θυμός γεννήθηκε μέσα μου. Άνοιξα τα μάτια μου και ήμουν έτοιμος να πω θυμωμένος κάτι σ' αυτόν τον άνθρωπο, αλλά τότε συνειδητοποίησα ότι η βάρκα ήταν άδεια! Και δεν υπήρχε τρόπος να εκτονωθεί ο θυμός μου. Προς ποιόν θα τον εξέφραζα; Η βάρκα ήταν άδεια, απλώς έπλεε ακολουθώντας το ρεύμα από μόνη της και ήρθε και χτύπησε τη βάρκα μου. Έτσι δεν υπήρχε τίποτε να κάνω. Δεν υπήρχε δυνατότητα να εκτονώσω τον θυμό μου σε μια άδεια βάρκα.

Έτσι έκλεισα τα μάτια μου. Ο θυμός ήταν εκεί, αλλά δεν μπορούσε να βρει διέξοδο. Έκλεισα ξανά τα μάτια και με τη φαντασία μου κινήθηκα προς τα πίσω μαζί με τον θυμό μου. Και η άδεια βάρκα έγινε η συνειδητοποίησή μου. Έγινε μια μεγάλη αλλαγή μέσα μου εκείνη τη σιωπηλή νύχτα. Η άδεια βάρκα έγινε ο δάσκαλός μου.

Και τώρα εάν κάποιος έρχεται και με προσβάλλει, γελάω, κλείνω τα μάτια μου και σκέφτομαι ότι με πλησίασε άλλη μια άδεια βάρκα...

(Σε ευχαριστώ Νίκο για την υπέροχη ιστορία που μου έστειλες...)