ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ-ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ-ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Μια υποθαλάσσια φτερωτή είναι ο πιο σύγχρονος τρόπος μετατροπής των δυνάμεων της θάλασσας σε ενέργεια. Η φτερωτή, που έχει άνοιγμα πτερύγων 12 μέτρα, αγκιστρώνεται στον πυθμένα με τη βοήθεια ενός σταθμού πρόσδεσης. Ανάμεσα στη φτερωτή και το ρεμέτζο υπάρχει ένα καλώδιο. Αυτό, από τη μια, συγκρατεί τη φτερωτή στη θέση της και, από την άλλη, μεταφέρει στη στεριά τον ηλεκτρισμό που παράγουν μια τουρμπίνα και μια γεννήτρια. Το συνολικό βάρος της κατασκευής είναι περίπου 7 τόνοι. 

Η φτερωτή, που ενεργοποιείται από την παλίρροια, συμπεριφέρεται όπως η ανεμογεννήτρια. Οι κινήσεις της κατευθύνονται με τη βοήθεια ενός πηδαλίου και, όπως κατέδειξαν τα πειράματα, οι κινήσεις σε σχήμα «8» παράγουν τη μέγιστη ποσότητα ενέργειας, δηλαδή γύρω στα 500 κιλοβάτ.

Θα μπορούσε άραγε να βυθιστεί ο Τιτανικός, αλλά παρόλα αυτά ο πρωταγωνιστής Λεονάρντο ΝτιΚάπριο να ζήσει στη συνέχεια ευτυχισμένος με την αγαπημένη του Κέιτ Γουίνσλετ, αντί να καταλήξει στο βυθό; Ναι, χάρη στην επαναστατική τεχνολογία Myndplay, την πρώτη στον κόσμο, που επιτρέπει στους θεατές να καθορίζουν με το νου και τα συναισθήματά τους το φινάλε μιας ταινίας.

Το νέο σύστημα Myndplay (ανορθόγραφο λογοπαίγνιο στα αγγλικά, που παραπέμπει στις λέξεις "παιγνίδι του νου", αλλά και "έργο του νου"), επιτρέπει στους θεατές μιας ταινίας να ελέγχουν σε κομβικά σημεία την εξέλιξη του σεναρίου, με βάση τη δύναμη των σκέψεων και των συναισθημάτων τους, σύμφωνα με το New Scientist.

Ο θεατής φοράει μια ειδική "κάσκα" στο κεφάλι, που περιέχει ηλεκτρόδια ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος, τα οποία ανιχνεύουν τα εγκεφαλικά σήματα, που σχετίζονται με τις διάφορες νοητικές και συναισθηματικές καταστάσεις του κατά την παρακολούθηση της ταινίας. Ανάλογα με την "ανάγνωση" των εγκεφαλικών σημάτων, η ταινία παίρνει διαφορετική τροπή και το ανάλογο φινάλε.

Επανάσταση στην μεταφορά δεδομένων θέλει να φέρει ερευνητής του ΜΙΤ που αναπτύσσει μια τεχνολογία με την οποία η μεταφορά δεδομένων από μια συσκευή σε μια άλλη θα γίνεται μέσω του ανθρώπινου σώματος.

Η τεχνολογία αυτή θα επιτρέπει σε κάποιον να χρησιμοποιεί το χέρι του για να κάνει μεταφορά δεδομένων, ένα είδος "οργανικού Bluetooth" θα μπορούσαμε να πούμε.

Έτσι αν για παράδειγμα, σερφάρει κάποιος στο διαδίκτυο και κάποια στιγμή δει κάτι που τον ενδιαφέρει (π. χ ένα αριθμό τηλεφώνου) θα αγγίζει την οθόνη στο σημείο που βρίσκεται ο αριθμός και στην συνέχεια το μόνο που θα έχει να κάνει είναι να αγγίξει το κινητό του τηλέφωνο και θα γίνει εκεί αυτόματα η αποθήκευση του αριθμού.

Την τεχνολογία αναπτύσσει ο Πραβάν Μίστρι που εργάζεται στο διάσημο εργαστήριο Media Lab του ΜΙΤ από το οποίο ξεπηδούν εδώ και χρόνια πλήθος προηγμένων τεχνολογιών και εφαρμογών.