ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ-ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ-ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Στις 22 Φεβρουαρίου του 1943 η Sophie Scholl εκτελέστηκε από το χιτλερικό καθεστώς. Ήταν μόλις 22 χρονών. «Τι ωραία και ηλιόλουστη μέρα! Και πρέπει να φύγω... Αλλά τι σημασία έχει ο θάνατός μου, αν μέσα από αυτόν αφυπνιστούν χιλιάδες και αναλάβουν δράση»...

Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια της Sophie Scholl. Θα εκτελεστεί μαζί με τον αδελφό της Hans λίγες μόλις ώρες μετά τη δίκη – παρωδία που έχουν πραγματοποιήσει οι Ναζί κρίνοντας τους ένοχους για εθνική προδοσία.

«Είναι η πιο θεαματική πράξη αντίστασης στην ιστορία του 20ου αιώνα που μπορώ να σκεφτώ...» θα γράψει δεκαετίες αργότερα στο Newsday η συγγραφέας Lillian Garrett – Groag με αφορμή τα 60 χρόνια από την εκτέλεση της Scholl.

Ίσως να ακούγεται λίγο υπερβολικό, αλλά είναι πέρα για πέρα ειλικρινές.

Στα μέσα του 1942, με την ναζιστική Γερμανία να δείχνει να επικρατεί στο μέτωπο του πολέμου και τον Αδόλφο Χίτλερ να χαίρει της τυφλής εμπιστοσύνης της μεγάλης πλειοψηφίας του γερμανικού λαού, πέντε νέα παιδιά θα τολμήσουν να σηκώσουν το κεφάλι και να δηλώσουν ανυπακοή στο ναζιστικό καθεστώς.

Η Sophie Scholl, ο αδελφός της Hans, ο Christoph Probst, o Alex Schmorell και ο Willi Graf, όλοι τους φοιτητές στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου, ιδρύουν την οργάνωση «Λευκό Ρόδο». Στόχος τους η αφύπνιση του γερμανικού λαού εναντίον του απολυταρχικού καθεστώτος που έχει επιβάλλει εδώ και μία δεκαετία ο Χίτλερ.

Η δράση τους περιορίζεται σε διακίνηση προκηρύξεων, χωρίς να περνάει στην ένοπλη πάλη. Είναι όμως η πρώτη πράξη αντίστασης στο εσωτερικό της Γερμανίας κατά του παντοδύναμου χιτλερικού καθεστώτος από την κήρυξη του πολέμου. Κι εδώ ακριβώς συνίσταται και ο ηρωισμός τους...

Η Sophie Scholl και οι «σύντροφοί» της είναι ήρωες γιατί τόλμησαν να αρθρώσουν το ανείπωτο. Είχαν το απίστευτο κουράγιο να επικοινωνήσουν το αυτονόητο σε μία κοινωνία που επέμενε να ζει βυθισμένη στον κυκεώνα των βολικών της ψευδαισθήσεων. Πέντε νέοι, κυριολεκτικά στο στόμα του λύκου, εκφράζουν τον αντίλογο στα παγιωμένα πιστεύω ενός καθεστώτος, που κανείς Γερμανός δεν έχει μέχρι τότε αμφισβητήσει δημοσίως. Και με αυτή τους την πρωτοβουλία υπογράφουν ουσιαστικά τη θανατική τους καταδίκη και το γνωρίζουν. Αν αυτό δεν είναι ηρωισμός, τότε τι είναι;

Κινδύνεψε από τη δράση του «Λευκού Ρόδου» το ναζιστικό καθεστώς; Φυσικά και όχι. Η συντριπτική πλειοψηφία των Γερμανών δεν ασχολήθηκε καν με τη δράση και το τέλος της Sophie Scholl και των συντρόφων της. Συνέχισε να κοιμάται τον ύπνο του δικαίου.

Η ιστορία όμως της Sophie Scholl δείχνει ότι πάντα υπάρχει φως στο τούνελ. Ακόμα και όταν το απόλυτο σκοτάδι σε κάνει να μην πιστεύεις πλέον σε θαύματα...

Στις 18 Φεβρουαρίου του 1943, περίπου εννέα μήνες από τότε που τα μέλη της οργάνωσης μοίρασαν την πρώτη τους επαναστατική προκήρυξη στο Πανεπιστήμιου του Μονάχου, η Sophie και ο Hans γίνονται αντιληπτοί από τον φύλακα του Πανεπιστημίου και μέλος του Ναζιστικού Κόμματος, Γιάκομπ Σμιντ. Η Γκεστάπο φτάνει στα ίχνη τους...

Δύο μέρες μετά καταδικάζονται σε θάνατο και εκτελούνται με συνοπτικές διαδικασίες στις 22 Φεβρουαρίου. Λίγες μέρες αργότερα συλλαμβάνονται και θανατώνονται και τα υπόλοιπα ιδρυτικά μέλη της οργάνωσης.

«Κάποιος τελοσπάντων έπρεπε να κάνει την αρχή... Ό,τι γράψαμε και είπαμε το πιστεύουν και πολλοί άλλοι. Απλά δεν τολμούσαν να το πουν»...

Κάτι είχε αλλάξει...

Στις 9 Μαΐου συμπληρώθηκαν 90 χρόνια από τη γέννηση της Sophie Scholl.

ΠΗΓΗ: nooz.gr