ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ-ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ-ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Η Ιταλική παράδοση λέει ότι οι 29, 30 και 31 Ιανουαρίου, οι τρεις τελευταίες ημέρες του πρώτου μήνα του έτους, μνημονεύονται ως οι «Ημέρες του Κότσυφα», για να υποδηλώσουν μια από τις πιο κρύες περιόδους του χειμώνα. Από πού όμως πηγάζει αυτό;

Υπάρχουν πολλές εκδοχές που εξηγούν την προέλευση αυτού του μύθου, αλλά όλες έχουν πρωταγωνιστή έναν κότσυφα.

Η πρώτη εκδοχή γεννήθηκε σε πολύ μακρινούς χρόνους, όταν ο Ιανουάριος δεν ήταν ακόμη 31 ημέρες αλλά μόλις 28. Λέγεται ότι ο Ιανουάριος ήταν ιδιαίτερα παιχνιδιάρης και λίγο ζηλιάρης, ειδικά με ένα κοτσύφι, που θαυμαζόταν πολύ για το μεγάλο κίτρινο ράμφος του και για τα πολύ λευκά φτερά του. Για αυτό στον Ιανουάριο άρεσε να το βασανίζει. Στην πραγματικότητα, κάθε φορά που έβγαινε έξω για αναζήτηση τροφής, εξαπέλυε χιονοθύελλα και άνεμο.

"Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει" σύμφωνα με τη λαϊκή ρήση. Παρακάτω θα δούμε πώς ο Αίσωπος χρησιμοποιούσε άφοβα την κοφτερή του γλώσσα, αλλά και την εξυπνάδα του για να ξεφεύγει από τις άσχημες συνέπειες.

Κάποτε ο φιλόσοφος της Σάμου Ξάνθος, έστειλε τον Αίσωπο στην αγορά για να αγοράσει τα πιο εκλεκτά κρέατα με σκοπό να προσφέρει ένα πλούσιο δείπνο στους μαθητές του.

Ο Αίσωπος, όπως μαθαίνουμε από τον Όμηρο, ήταν όχι μόνο αποκρουστικός στην εμφάνιση μα και βραδύγλωσσος. Παρόλα αυτά διακρινόταν για τη σοφία και την εξυπνάδα του που τον βοηθούσε να ξεφεύγει από τις άσχημες καταστάσεις. Επίσης για την ικανότητα να διδάσκει με τους μύθους του, η οποία ξεπερνούσε όχι μόνο τους διδασκάλους της εποχής του, αλλά και τους παλαιότερους.

Εύλογα αναρωτιέται κάποιος, πώς ένας βραδύγλωσσος μπορούσε να ασκεί το χάρισμα του διδασκάλου και μάλιστα με τόση δεινότητα; Την απορία αυτή επιχειρεί να λύσει η παρακάτω ιστορία.