Το βιβλιοπωλείο πουλάει βιβλία (τόσο καινούρια, όσο και από δεύτερο χέρι), όμως λειτουργεί και ως δανειστική βιβλιοθήκη. Μπορεί κανείς να διαβάσει το βιβλίο του εκεί ή ακόμα και να γράψει το επόμενο αριστούργημά του. Εξάλλου, σε κάθε γωνιά του μαγαζιού, ανά πάσα ώρα και στιγμή, μπορεί κανείς να ακούσει και να συμμετάσχει σε υψηλού επιπέδου λογοτεχνικές συζητήσεις.
Το βιβλιοπωλείο πήρε το όνομά του από ένα άλλο, που βρισκόταν επίσης στο Παρίσι και ήταν τόπος συνάντησης μεγάλων συγγραφέων, όπως οι Έρνεστ Χεμινγούεϊ, Τζέιμς Τζόις κ.α., ενώ για το Παριζιάνους θεωρείται κέντρο πολιτισμού.
Ο Τζο Τρίπι είναι ο άνθρωπος που έθεσε τις βάσεις της διαδικτυακής εκστρατείας για τον Χάουαρντ Ντιν το 2004 και του Μπαράκ Ομπάμα το 2008. Ως πρώην σύμβουλος στη Σίλικον Βάλεϊ, είναι από τους πρώτους που αναγνώρισε την ολοένα και μεγαλύτερη σημασία του διαδικτύου, ως μέσο κινητοποίησης και συμμετοχής των ανθρώπων στη λήψη των αποφάσεων.
"Τα τελευταία χρόνια η τεχνολογία επέτρεψε σε απλούς ανθρώπους να επικοινωνήσουν, να οργανωθούν, να δια-συνδεθούν και να μάθουν. Πλέον με το Διαδίκτυο, με τα κοινωνικά δίκτυα, τις εφαρμογές mobile και τις ιστοσελίδες, μπορούμε να αλληλεπιδράσουμε άμεσα με τον κοινωνικό μας περίγυρο. Αυτό βοηθάει στην πρόσβαση, αλλά και την ανάπτυξη της πληροφορίας. Μας επιτρέπει να είμαστε πιο έξυπνοι καταναλωτές, ψηφοφόροι ή φοιτητές. Η τεχνολογία είναι εργαλείο που δίνει δύναμη στους ανθρώπους", εξηγεί και υπενθυμίζει ότι ενώ παλαιότερα η πληροφόρηση μεταφερόταν από τις κυβερνήσεις, τα ΜΜΕ και τους οργανισμούς προς τους πολίτες, δηλαδή από "πάνω προς τα κάτω", σήμερα το νέο μοντέλο έχει αντιστραφεί με όχημα το Διαδίκτυο και σκοπό τη συμμετοχή.
"Η διαδικτυακή διασύνδεση θα συνεχίσει να αναπτύσσεται, γιατί ως μοντέλο επικοινωνίας είναι πιο αποτελεσματικό, πιο παραγωγικό, λιγότερο 'κοστοβόρο' και πιο γρήγορο. Οι πολίτες ζητούν ολοένα και περισσότερες επιλογές εύκολης πρόσβασης και κατανάλωσης στο διαδίκτυο, από αγορές μέχρι και τη διενέργεια διαδικτυακών εκλογών."
Ο κάθε αλκοολικός αισθάνεται μοναδικός. Δεν αισθάνεται κομμάτι μιας ομάδας. Ούτε καν εκείνων που πίνουν. Το βασικό του πρόβλημα είναι ότι δεν το παραδέχεται ποτέ. Το λέω εξ ίδιας πείρας μια και υπήρξα αλκοολικός επί δέκα χρόνια.
Κάποτε, για να ξυπνήσω, ήθελα δυο νεροπότηρα βότκα. Ούτε καφέ ούτε τσιγάρο. Δυο νεροπότηρα. Για να πω, αχ, να μια καινούργια μέρα, αρχίζει.
Αγάπησα το ποτό από πολύ μικρός. Από τη ρετσίνα στο οικογενειακό τραπέζι. Είδα πως το αντέχω και πως είχε μια κατευναστική δύναμη πάνω μου. Μικρός έπασχα από αγοραφοβία, από ένα φόβο για τον κόσμο. Το ποτό μου έδινε τη δυνατότητα να σηκώνομαι στον πίνακα στη τελευταία τάξη του Λυκείου, να λύνω την άσκηση και να μην κομπλάρω. Ήταν μια ασπίδα. Μια υγρή ασπίδα προστασίας.
Αυτή η ασπίδα είχε όμως και άλλες ιδιότητες. Ήταν μυθοποιημένη. Τέλη δεκαετίας 70, οι καταραμένοι ποιητές, το ροκ, τα είδωλα μου ο Τζιμ Μόρισον, ο Ρεμπό, ο Κέρουακ. Όλοι αυτοί έπιναν σαν νεροφίδες κι εγώ ήθελα να τους μοιάσω. Τι κι αν ο Μορισον πέθανε από αυτό, ούτε καν το σκεφτόμουν. Έζησε σαν βασιλιάς. Life young die young. Οπότε... Τι παραμύθια, ε; Όταν είσαι νέος, ο θάνατος δεν είναι στην ατζέντα.
"Ο Τζίμι Χέντριξ κατέρριψε την ιδέα που είχαμε για το τι σημαίνει ροκ μουσική. Χειριζόταν με ένα μοναδικό τρόπο την κιθάρα, το στούντιο και την σκηνή", δήλωσε ο βραβευμένος με Grammy κιθαρίστας Τομ Μορέλο, αναφέροντας ως κομμάτια-κλειδιά για το παίξιμο του Χέντριξ το "Purple Haze" και το "The Star-Spangled Banner".
Στη λίστα περιλαμβάνονται επίσης ο Έρικ Κλάπτον, ο BB King, ο Κιθ Ρίτσαρντς, ο Τζίμι Πέιτζ και ο Πιτ Τάουσεντ.
Ο ιστότοπος αυτός, χρησιμοποιεί μικρά αρχεία που λέγονται cookies τα οποία βοηθούν να βελτιωθεί η περιήγησή σας. Αν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε αυτόν τον ιστότοπο, θα υποθέσουμε ότι συμφωνείτε με αυτή την πολιτική...