Οι λογικοί γρίφοι έχουν μια μοναδική δύναμη: μας προκαλούν να σκεφτούμε πέρα από το προφανές, να αναλύσουμε, να αμφισβητήσουμε και τελικά να καταλήξουμε σε μια λύση που να μας κάνει να χαμογελάσουμε με ικανοποίηση.
Σήμερα σας παρουσιάζω έναν από τους πιο γνωστούς και αγαπημένους γρίφους: τον γρίφο με τα άσπρα και μαύρα καπέλα.
Το παρακάτω πρόβλημα αποδίδεται στον μαθηματικό D. Hilbert και το περιγράφει γλαφυρά, ο G. Gamow (1961) στο εξαιρετικό βιβλίο του με τίτλο: «One, Two, Three,...Infinity: Facts and speculations in science».
Ένα ζεστό καλοκαιρινό βράδυ ένας ταξιδιώτης μπαίνει στο Ξενοδοχείο «Το Άπειρο». Το ξενοδοχείο αυτό διαθέτει μια απειρία δωματίων.
- Ατύχησες μεγάλε, aπαντάει ευγενέστατα ο ξενοδόχος, είμαστε γεμάτοι.
Ο ξενοδόχος προσθέτει:
- Περίμενε λίγο, έχω μια ιδέα που θα μου επιτρέψει να σε φιλοξενήσω.
Όταν όλοι οι ένοικοι του ξενοδοχείου ξυπνήσουν και μαζευτούν στο εντευκτήριο, θα παρακαλέσω τον καθένα να μετακομίσει στο δωμάτιο με νούμερο που βρίσκεται στην αμέσως επόμενη θέση από το δικό του νούμερο δωματίου.
Δηλαδή ο ένοικος του δωματίου 1 θα πάει στο δωμάτιο 2, αυτός του 2 θα πάει στο δωμάτιο 3, αυτός του 3 στο δωμάτιο 4, αυτός του ν στο δωμάτιο ν+1, κ.τ.λ. μέχρι το άπειρο.
Ορίστε η λύση, λέει ο ξενοδόχος δίνοντας στον επισκέπτη το κλειδί του δωματίου 1.
Την επόμενη νύχτα φτάνει στο ξενοδοχείο ένα λεωφορείο. Ένα ιδιαίτερο λεωφορείο που περιέχει έναν άπειρο αριθμό επιβατών. Αλλά το ξενοδοχείο «Το Άπειρο» ήταν ακόμη γεμάτο. Ο ξενοδόχος επιλύει αυτό το νέο πρόβλημα με τον εξής τρόπο:
Ευχαριστούμε την εταιρεία 3Τ-Πολυδομική για τη φιλοξενία που μας προσφέρει στο server της, και για το έτος
Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 183 guests και κανένα μέλος
Σιμωνία είναι ο όρος που κυρίως αναφέρεται σε περιπτώσεις χειροτονίας ή προαγωγής κληρικών και μοναχών σε εκκλησιαστικό αξίωμα, με προσφορά οικονομικών ανταλλαγμάτων.
Εκτός αυτού όμως, ο όρος Σιμωνία αναφέρεται και στη μετάδοση των εκκλησιαστικών μυστηρίων κατόπιν απαίτησης ανταλλάγματος, όπως και σε κάθε άλλη ανάλογη παράβαση τελετουργική ή διοικητική.
Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι
Μουσκέψανε τα λόγια που είχανε γεννήσει αστροφεγγιές
Όλα τα λόγια που είχανε μοναδικό τους προορισμόν Εσένα!
Κατά που θ' απλώσουμε τα χέρια μας τώρα που δε μας λογαριάζει πια ο καιρός
Κατά που θ' αφήσουμε τα μάτια μας τώρα που οι μακρινές γραμμές ναυάγησαν στα σύννεφα
Τώρα που κλείσανε τα βλέφαρά σου απάνω στα τοπία μας
Κι είμαστε - σα να πέρασε μέσα μας η ομίχλη -
Μόνοι ολομόναχοι τριγυρισμένοι απ' τις νεκρές εικόνες σου.
Ο ιστότοπος αυτός, χρησιμοποιεί μικρά αρχεία που λέγονται cookies τα οποία βοηθούν να βελτιωθεί η περιήγησή σας. Αν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε αυτόν τον ιστότοπο, θα υποθέσουμε ότι συμφωνείτε με αυτή την πολιτική...