Αντίθετα, ένα ελαφρύ αλεξίσφαιρο γιλέκο μπορεί να σώσει τη ζωή του κατόχου του, αν τον πυροβολήσουν με κυνηγετικό όπλο ή με ένα κοινό πιστόλι. Ένα βαρύτερο αλεξίσφαιρο γιλέκο μπορεί να συγκρατήσει ένα βλήμα τουφεκιού και θραύσματα χειροβομβίδας.
Τα σύγχρονα αλεξίσφαιρα γιλέκα πρωτοεμφανίστηκαν τη δεκαετία του 1960. Σε αντίθεση με τη λογική της μεσαιωνικής πανοπλίας, το βλήμα δεν αναπηδά στην επιφάνεια του γιλέκου, αλλά σφηνώνεται στα πολλά εσωτερικά στρώματα ενός πυκνού πλέγματος. Το πλέγμα αυτό είναι έτσι κατασκευασμένο, ώστε η ενέργεια του βλήματος να διαχέεται σε μια μεγαλύτερη επιφάνεια, για να αποφεύγονται οι βλάβες στο σημείο πρόσκρουσης. Το πιο διαδεδομένο υλικό είναι πλέον το κέβλαρ, το οποίο έχει την ελαστικότητα του βαμβακιού αλλά και πενταπλάσια αντοχή από το ατσάλι.
Τον τελευταίο καιρό χρησιμοποιείται και το «βιοατσάλι» (biosteel). Πρόκειται για ένα είδος τεχνητού ιστού αράχνης, και είναι 4 φορές πιο ανθεκτικό από το κέβλαρ. Παλιότερα είχαν γίνει πειράματα με αλυσιδωτές θωρακίσεις διαφόρων ειδών, από κεραμικά υλικά ή μέταλλα. Αυτές αποδείχτηκαν πολύ αποτελεσματικές, αλλά περιόριζαν πολύ την κινητικότητα του χρήστη.
Ευχαριστούμε την εταιρεία 3Τ-Πολυδομική για τη φιλοξενία που μας προσφέρει στο server της, και για το έτος
Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 387 guests και κανένα μέλος
Galapago στα ισπανικά σημαίνει χελώνα και επειδή είναι ίσως το πιο γνωστό ον στην περιοχή πήρε το ίδιο όνομα το αρχιπέλαγος και τα νησιά Γκαλαπάγκος.
Οι γιγάντιες χελώνες Γκαλαπάγκος φτάνουν τα 400 κιλά σε βάρος και το 1,8 μέτρα σε μήκος. Είναι φυτοφάγες και μυρίζουν πάντα την τροφή τους πριν την καταναλώσουν χρησιμοποιώντας την πολύ καλή αίσθηση της όσφρησής τους. Η κίνησή τους είναι ιδιαίτερα αργή και ο μέσος όρος ζωής τους είναι τα 100 χρόνια, αν και έχει παρατηρηθεί και χελώνα ηλικίας 170 χρόνων.
Όταν ο Δαρβίνος είχε επισκεφτεί τα νησιά Γκαλαπάγκος οι τεράστιες χελώνες του τράβηξαν την προσοχή και εστίασε το ενδιαφέρον του σε τέτοιο βαθμό ώστε τα συμπαθητικά ζώα ήταν ένα από τα βασικά στοιχεία για τη διατύπωση της θεωρίας της εξέλιξης.
Περισσότερα...«Ο τόπος μας»
Ανεβήκαμε πάνω στο λόφο να δούμε τον τόπο μας - φτωχικά, μετρημένα χωράφια, πέτρες, λιόδεντρα. Αμπέλια τραβάν κατά τη θάλασσα. Δίπλα στ' αλέτρι καπνίζει μια μικρή φωτιά. Του παππουλή τα ρούχα τα σιάξαμε σκιάχτρο για τις κάργιες. Οι μέρες μας παίρνουν το δρόμο τους για λίγο ψωμί και μεγάλες λιακάδες. Κάτω απ' τις λεύκες φέγγει ένα ψάθινο καπέλο. Ο πετεινός στο φράχτη. Η αγελάδα στο κίτρινο.
Πώς έγινε και μ' ένα πέτρινο χέρι συγυρίσαμε το σπίτι μας και τη ζωή μας; Πάνω στ' ανώφλια είναι η καπνιά, χρόνο το χρόνο, απ' τα κεριά του Πάσχα - μικροί μικροί μαύροι σταυροί που χάραξαν οι πεθαμένοι γυρίζοντας απ' την Ανάσταση. Πολύ αγαπιέται αυτός ο τόπος με υπομονή και περηφάνεια. Κάθε νύχτα απ' το ξερό πηγάδι βγαίνουν τ' αγάλματα προσεχτικά κι ανεβαίνουν στα δέντρα.Γιάννης Ρίτσος
Ο ιστότοπος αυτός, χρησιμοποιεί μικρά αρχεία που λέγονται cookies τα οποία βοηθούν να βελτιωθεί η περιήγησή σας. Αν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε αυτόν τον ιστότοπο, θα υποθέσουμε ότι συμφωνείτε με αυτή την πολιτική...